ආරක්ෂාව නොමැතිකම
අපේ සමාජයේ කාන්තාවන්ගේ ලොකුම ගැටළුව ආරක්ෂාවයි. නිවසේ හෝ ප්‍රසිද්ධියේ වේවා කාන්තාවන්ට කිසිදා ආරක්ෂාවක් නැත. ඔවුන් නාඳුනන අයගෙන් පමණක් නොව ඔවුන් දන්නා හඳුනන පුද්ගලයින්ගෙන් ද හිරිහැරයට ලක් වේ. රැකියා ස්ථානයේ ලිංගික හිරිහැර, ගෘහස්ථ හිංසනය, විවාහක ස්ත්‍රී දූෂණ සහ ස්ත්‍රී දූෂණ සහ මිනීමැරුම් වැනි ප්‍රශ්න පොදුවේ කාන්තාවන්ට ආරක්ෂාව සඳහා ඇති අයිතිය අහිමි කරයි. බොහෝ කාන්තාවන් තම සවිබල ගැන්වීම සඳහා පියවරක් තැබීමෙන් වැළකී සිටින්නේ ආරක්ෂාව නොමැතිකම නිසාය. ඔවුන් යම් බලගැන්වීමේ තීරණයක් ගතහොත් පිරිමින් කෝපයට පත් කිරීමට බියෙන් ජීවත් වෙති. සෑම වසරකම කාන්තාවන්ට එරෙහි අපරාධ වැඩිවීමක් දක්නට ලැබේ, 2023 අඩුවීමක් දැකිය හැකිද?
අධ්‍යාපනය සහ රැකියා නොමැතිකම
ප්‍රශ්නය වන්නේ නිවසක් කළමනාකරණය කිරීමේ සියලු බරට වගකිව යුත්තේ කාන්තාවන් වීමයි. ගෙදර දොරේ වැඩ කාන්තාවකගේ වගකීමක් ලෙස සලකන නිසා බර බෙදා ගැනීමට කිසිවකු නැත. එබැවින්, බොහෝ වැඩ කළමණාකරණය කිරීමට නොහැකි වනු ඇත, එම නිසා කාන්තාවන්ට රැකියාව / අධ්‍යාපනයට වඩා පවුල තෝරා ගැනීමට සිදු වේ. 2023 දී කාන්තාවන්ට තම පවුල් සහ රැකියා එකට කළමනාකරණය කිරීමේ අයිතිය සහ නිදහස ලැබේවිද? ඔවුන්ගේ අධ්‍යාපන හා රැකියා අයිතියට වටිනාකමක් ලැබේවිද? කුස්සියෙන් පිටත ඔවුන්ගේ පැවැත්ම අගය කරනු ඇත්ද?
විවාහය තුළ තේරීමක් නොමැතිකම
අපේ සමාජයේ කාන්තාවන්ට තමන්ගේ විවාහය ගැන තීරණ ගැනීමේ නිදහසක් නැහැ. විවාහය සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, කාන්තාවකගේ තේරීම ඇගේ දෙමාපියන්ගේ සහ සමාජයේ ඉල්ලීම් වලට බලපායි. කාන්තාවක් විවාහ විය හැකි වයසට පැමිණි පසු, ඇය විවාහයට ඔව් යැයි පැවසීමට අපේක්ෂා කරයි, දෙමව්පියන් සහ සමාජය කාන්තාවන්ගේ පැවැත්මේ අවසාන අරමුණ ලෙස විවාහය නිර්වචනය කරයි. ඒ නිසා විවාහය තමන්ගේ අරමුණද නැද්ද කියලා හිතන්න කාන්තාවන්ට අවස්ථාවක් ලැබෙන්නේ නැහැ. කාන්තාවක් ජීවිතයේ සාක්ෂාත් කර ගැනීමට සිහින දකින සෑම දෙයක්ම පසුපස අසුනේ තබා ඇති අතර විවාහය ඇගේ අනාගතය තීරණය කරයි. සමාගමකට වඩා කාන්තාවක් තම විවාහක නිවසේ පදිංචි වීම වැදගත් යැයි සැලකේ. නමුත් විවාහය කාන්තාවකගේ සාර්ථකත්වයේ මාවතට කොපමණ කාලයක් බාධකයක් වේද? සමාජ අපේක්ෂාවන්ට අනුකූල වීම සඳහා කාන්තාවන් කොපමණ කාලයක් තම සිහින කැප කරයිද? 2023 කාන්තාවන්ට තමන් විවාහ වීමට අවශ්‍යද නැද්ද යන්න තෝරා ගැනීමේ අයිතිය ලබා දෙයිද?
මාතෘත්වය සඳහා ඇති බලපෑම
කාන්තාවක් විවාහ වූ විගසම ඇය මවක් වනු ඇතැයි කවුරුත් අපේක්ෂා කරති. විවාහයේ පීඩනය ප්‍රමාණවත් නොවූයේ නම්, කාන්තාවන් මාතෘත්වයේ පීඩනයෙන් බර වේ. මාතෘත්වය විවාහයේ ඊළඟ පියවර ලෙස සලකනු ලබන අතර කාන්තාවන් විසින් කළ යුතු තේරීමක් නොවේ. ගැබ් ගැනීම කාන්තාවන්ට වඩාත්ම බලපාන නමුත්, ඔවුන්ට එය අවශ්‍යද නැද්ද යන්න තීරණය කිරීමට ඔවුන්ට සිදු නොවේ. කාන්තාවකගේ ශරීරය පිළිසිඳ ගැනීමට සූදානම් වන විට රැකියාව, අධ්‍යාපනය සහ අනෙකුත් සියල්ල අඩපණ වේ. මාතෘත්වය සම්බන්ධයෙන් කාන්තාවකගේ තේරීම, සංකූලතා සහ වෘත්තිය ගැන කිසිවෙකු සැලකිල්ලක් නොදක්වයි. එපමණක් නොව, කාන්තාවකට මවක් වීමට අවශ්‍ය නම්, ඇයට විවාහක වී තිබීමට අවශ්‍ය වන අතර එසේ නොමැතිනම් ඇගේ ගැබ් ගැනීම නීත්‍යානුකූල නොවන බවට ලේබල් කරනු ලැබේ.
තමන්ට මාතෘත්වය අවශ්‍යද නැද්ද යන්න තෝරා ගැනීමේ අයිතිය කාන්තාවන්ට ලැබේවිද? 2023 දී, කාන්තාවන්ට ජීවිතයේ අවශ්‍ය වෙනස්කම් මොනවාද යන්න තීරණය කිරීමට හා ඔවුන්ගේ ශරීරය කෙරෙහි වැඩි පාලනයක් ලබා ගනීවිද?
අඳින්න නිදහස නැතිකම
ඉරානයේ දී, මහසා අමිනී සිය හිජාබය නිසි ලෙස පැළඳ නොසිටීම නිසා අත්අඩංගුවට ගැනීමෙන් පසු මිය ගියේය. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ඉරානය පුරා දැවැන්ත විරෝධතා පැවැත්වුණු අතර එයට ගෝලීය සහයෝගයද හිමි විය. ඉරානයේ කාන්තා ඇඳුම් සීමා කිරීමට එරෙහිව විරෝධතා සංකේතයක් ලෙස කාන්තාවන් හිජාබ් පුළුස්සා ඔවුන්ගේ කොණ්ඩය කැපීම. මේ සියල්ලෙන් පසු, අපේ සමාජයේ කාන්තාවන්ට තමන්ට කැමති දේ ඇඳීමට අයිතියක් නොමැති බව ඉතා පැහැදිලිය. එය කොට ඇඳුම්, ghoonghat හෝ hijaab වේවා, කාන්තාවන් ඔවුන් අඳින ඕනෑම ඇඳුමක් සඳහා විනිශ්චය කරනු ලැබේ.
නමුත් 2023 කාන්තාවන්ට තමන් අඳින පළඳින දේ තීරණය කිරීමේ අයිතිය ලබා දෙයිද? වසර කාන්තා ඇඳුම් සඳහා සමාජයේ සීමාවන් සහ අගතීන් අඩු කරයිද? අවසානයේ කාන්තාවන්ට තමන් අඳින පළඳින දේ ගැන විශ්වාසයක් ඇති වේවිද?
උපුටා ගැනීම : shethepeople.tv
